Kościół Zielonoświątkowy w Rzeczypospolitej Polskiej –
chrześcijański
wolny kościół
protestancki
o charakterze
ewangelikalnym
nurtu
zielonoświątkowego
; drugi, pod względem wielkości Kościół protestancki w Polsce (po
Kościele Ewangelicko-Augsburskim w RP
), posiadający ponad 23 tysięcy wiernych[1] zrzeszonych w ramach 217
zborów
; największy polski Kościół protestancki nurtu
ewangelicznego
; największa, choć nie jedyna, wspólnota
zielonoświątkowców
w
Polsce
, związana z pentekostalną tradycją
amerykańskich
Zborów Bożych
i przyjmująca ustrój
kongregacjonalno
-
synodalny
[2]. Kościół Zielonoświątkowy w RP jest członkiem Europejskiej Wspólnoty Zielonoświątkowej, Światowej Wspólnoty Zborów Bożych oraz
Towarzystwa Biblijnego w Polsce
. Organem prasowym Kościoła jest miesięcznik
Chrześcijanin
. Siedzibą władz Kościoła jest
miasto stołeczne Warszawa
. Podstawą prawną działalności Kościoła jest Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej z dn.
20 lutego
1997
[3]. Kościół Zielonoświątkowy w RP jest wpisany do rejestru
Kościołów i związków wyznaniowych
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji
w dziale A, pod numerem 15. Obecnym Przewodniczącym Naczelnej Rady Kościoła i
Prezbiterem
Naczelnym Kościoła jest
bp
Marek Kamiński
[4].
Historia
Kościół Zielonoświątkowy w obecnej formie powstał w wyniku rozwiązania federacji wspólnot chrześcijańskich o nazwie
Zjednoczony Kościół Ewangeliczny
, która w okresie
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
zreszała większość ewangelicznych społeczności protestanckich, zarówno zielonoświątkowych, jak i niezielonoświątkowych. Rozpad federacji w
1988
r. spowodował usamodzielnienie się kościołów, w tym Kościoła Zielonoświątkowego, który stał się największą wspólnotą pentekostalną.
Geneza i sytuacja polskich zielonoświątkowców w pierwszej połowie XX wieku
Początki ruchu zielonoświątkowego na ziemiach polskich sięgają początków
XX wieku
. Pośród wyznawców
Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego
na
Śląsku Cieszyńskim
działających w ramach ruchu
neopietystycznego
, tzw.
Społeczności Chrześcijańskiej
, powstało przebudzenie religine o charakterze zielonoświątkowym. Wykluczenie tych osób z macierzystej wspólnoty
luterańskiej
owocowało zawiązaniem się
Związku Stanowczych Chrześcijan
– pierwszej niezależnej społeczności zielonoświątkowców na ziemiach polskich. Związek zarejestrowany został w
Cieszynie
dn.
15 lipca
1910
r. przez władze austriackie. W konsekwencji podziału Śląska Cieszyńskiego w
1920
r. między Polskę a
Czechosłowację
zwierzchnikiem zielonoświątkowców na ziemiach czeskich został Karol Kaleta. W Polsce ruchowi pentekostalnemu przewodzili: Karol Śniegoń (do
1929
r. i po
1937
r.), Karol Kupka (
1927
-
1931
) oraz Adolf Małysz (
1931
-
1935
). Przed
II wojną światową
Związek liczył 2 tysiące wiernych. W momencie wkroczenia wojsk niemieckich
nabożeństwa
zielonoświątkowe zostały zakazane, zaś od
1947
r. wspólnoty pentekostalne ziemi cieszyńskiej zostały włączone do Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego.
Drugi nurt polskiego ruchu zielonoświątkowego, tzw. chrześcijanie wiary ewangelicznej, powstał w maju
1929
r. w Starej Czołnicy, niedaleko
Łucka
. Kościół ten zrzeszał zbory pentekostalne z Polski centralnej, wschodniej oraz kresów. Przed II wojną światową ruch chrześcijan wiary ewangelicznej był największą wspólnotą zielonoświątkowców w Polsce, zrzeszając 20 tysięcy wiernych w ok. 500
zborach
i placówkach. Działał prężnie prowadząc m.in. Dom Sierot, Gdański Instytut Biblijny, którego otwarcie nastąpiło w
2 marca
1930
r., a także organizując konferencje. Nocą
20 września
1950
r. aresztowano wszystkich duchownych zielonoświątkowych przez władze PRL. W roku
1953
nastąpiło ich zwolnienie oraz włączenie chrześcijan wiary ewangelicznej do Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego pod naciskiem władz.
Polscy zielonoświątkowcy w okresie PRL-u
Po włączeniu zarówno stanowczych chrześcijan, jak i chrześcijan wiary ewangelicznej w struktury Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego, polscy zielonoświątkowcy nie stanowili odrębnego wyznania w okresie
Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej
. Zjednoczony Kościół Ewangeliczny zrzeszał ewangelicznych protestantów, zarówno o orientacji zielonoświątkowej, jak i niezielonoświątkowej. Jednym z pierwszych autonomicznych wyznań zielonoświątkowych była Protestancka Wspólnota Regionu Bieszczadzkiego (rejestracja:
styczeń
1981
), obecna
Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa
. Rozpad federacji nastąpił w
1988
r. przez co Kościół Zielonoświątkowy odzyskał samodzielność.
Sytuacja po 1988 r. (Kościół Zielonoświątkowy w RP)
Uchwałą XII Synodu Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego podjętą dn.
22 maja
1987
r. zdecydowano rozwiązać powołaną po II wojnie światowej federację kościołów ewangelicznych (Zjednoczony Kościół Ewangeliczny). Decyzję tę zatwierdzono
1 lutego
1988
r. w Urzędzie do Spraw Wyznań. Jednocześnie powołano samodzielny Kościół Zielonoświątkowy, w skład którego weszły zbory zielonoświątkowe na Śląsku Cieszyńskim, dawne społeczności stanowczych chrześcijan oraz zbory przedwojennego Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej (oprócz tzw.
grupy lubelskiej
, która zachowała poprzednią nazwę i stanowi odrębną wspólnotę). Kościół Zielonoświątkowy po usamodzielnieniu się liczył 82 zbory. Do 2010 r. Kościół Zielonoświątkowy był członkiem
Aliansu Ewangelicznego w RP
.
Nauczanie
Nauka Kościoła Zielonoświątkowego w RP, podobnie jak innych zielonoświątkowych wspólnot protestanckich, opiera się na
Piśmie Świętym
. Kościół przyjmuje nauczanie wyrażone w starożytnych symbolach wiary chrześcijańskiej:
Posiada również, podobnie jak inne kościoły protestanckie, własne wyznanie, uwzględniające charakterystyczne dla pentekostalizmu zasady wiary. Kościół Zielonoświątkowy, bazując na protestanckiej tradycji wiary, przyjmuje
pięć zasad reformacji
sformułowanych w
XVI wieku
:
Podstawowe założenia teologiczne zawarte są w Wyznaniu Wiary Kościoła Zielonoświątkowego w RP[5]:
„
- Wierzymy, że Pismo Święte – Biblia – jest Słowem Bożym, nieomylnym i natchnionym przez Ducha Świętego, i stanowi jedyną normę wiary i życia.
- Wierzymy w Boga w
Trójcy Świętej
jedynego, w osobach
Ojca
i
Syna
, i
Ducha Świętego
.
- Wierzymy w Synostwo Boże Jezusa Chrystusa, poczętego z Ducha Świętego, narodzonego z
Marii Dziewicy
; w Jego śmierć na krzyżu za grzech świata i Jego zmartwychwstanie w ciele; w Jego wniebowstąpienie i
powtórne przyjście
w chwale.
- Wierzymy w pojednanie z Bogiem przez opamiętanie i wiarę w
ewangelię
, w
chrzest
i
Wieczerzę Pańską
.
- Wierzymy w
chrzest Duchem Świętym
, przeżywanie pełni Ducha i Jego
darów
.
- Wierzymy w jeden
Kościół
, święty, powszechny i apostolski.
- Wierzymy w uzdrowienie chorych jako znak łaski i mocy Bożej.
- Wierzymy w
zmartwychwstanie
i
życie wieczne
.
”
Biblia
Kościół Zielonoświątkowy w RP postrzega Pismo Święte
Starego
i
Nowego Testamentu
jako zbiór pism natchnionych przez Ducha Świętego, nieomylne i wystarczające źródło wszelkich przekonań i praktyk religijnych. Przyjmuje się protestancki
kanon
Biblii, składający się z 39 ksiąg Starego Testamentu i 27 ksiąg Nowego Testamentu.
Bóg
Bóg, jako stworzyciel wszechświata oraz wszelkiego życia, objawił się w trzech osobach: Ojca, Syna oraz Ducha Świętego. Kościół odrzuca poglądy
antytrynitarne
, w tym popularną wśród niektórych wspólnot pentekostalnych
doktrynę o jedności Bóstwa
. Chwała i uwielbienie oddawane są wyłącznie
Trójjedynemu Bogu
. Nie praktykuje się zatem
kultu świętych
,
obrazów
oraz
relikwii
jako sprzecznych z Biblią. Maria uważana jest za godną naśladowania chrześcijankę oraz służebnicę Pańską, która podobnie, jak każdy człowiek, była grzeszna i potrzebowała zbawienia. Nie uznaje się
kultu maryjnego
,
dogmatu o jej niepokalanym poczęciu
oraz
wniebowzięciu
.
Jezus Chrystus
Jezus Chrystus postrzegany jest w Kościele Zielonoświątkowym jako jednorodzony Syn Boży, który począł się z Ducha Świętego i przyjął ciało z dziewicy Marii. Posiada on dwie natury: w pełni boską i w pełni ludzką. Jego śmierć na krzyżu za grzech świata uważana jest za doskonałą i zakończoną ofiarę. Kościół wierzy w cielesne zmartwychwstanie Chrystusa, jego wniebowstąpienie oraz powtórne przyjście w dniach ostatecznych. Jezus Chrystus uznawany jest za jedynego pośrednika i orędownika pomiędzy Bogiem a ludźmi. Uznawany jest za głowę Kościoła.
Upadek, zbawienie, nowonarodzenie, uświęcenie
Kościół Zielonoświątkowy uznaje, iż człowiek został stworzony istotą doskonałą na Boże podobieństwo, jednak wskutek grzechu pierwszych rodziców stracił społeczność z Bogiem. Każdy człowiek przychodzący na świat jest grzeszny, oddzielony od Boga i potrzebuje zbawienia. Przez swą śmierć Jezus Chrystus pojednał wierzących z Bogiem i dzięki tej ofierze zbawienie stało się możliwe dla każdego człowieka. Odrzuca się możliwość zbawienia poprzez uczciwe życie, dobre uczynki, czy wyznawaną religię. Kościół Zielonoświątkowy naucza, iż zbawienie jest przekazywane jedynie z łaski Bożej każdemu grzesznikowi, niezależnie od jego uczynków w momencie, gdy wyzna on Jezusa Chrystusa swoim osobistym Panem i Zbawicielem (tzw.
nowonarodzenie
). W konsekwencji tego wydarzenia, grzesznik zostaje usprawiedliwiony przed Bogiem, odrodzony, usynowiony, jego życie uświęcone i przemienione. Posiada on pewność życia wiecznego. Powołany jest do prowadzenia życia w świętości (w tym bez nałogów), służby, codziennej relacji z Bogiem i spełniania dobrych uczynków. Teologicznie Kościół Zielonoświątkowy wyznaje
arminianizm
i opowiada się za możliwością utraty zbawienia w konsekwencji odrzucenia Bożej łaski przez człowieka.
Chrzest Duchem Świętym
Cechą charakterystyczną ruchu zielonoświątkowego jest wywodząca się z pietyzmu osobista pobożność, utrzymywanie żywej relacji z Bogiem, studiowanie Biblii przez wiernych, spontaniczne uwielbianie Boga oraz otwartość na działanie Ducha Świętego. Kościół Zielonoświątkowy postrzega boską osobę Ducha Świętego jako autora Pisma Świętego oraz obiecanego pocieszyciela. Uważa się, iż człowiekowi jest on udzielany podczas nowego narodzenia, doświadczenia
chrztu Duchem Świętym
, napełnienia, a także w charyzmatach, czyli darach duchowych. Szczególnie podkreślany jest tu chrzest Duchem Świętym, jako wydarzenie wyzwalające Ducha Świętego w wierzącym, któremu towarzyszą przeżycia charyzmatyczne charakterystyczne dla Kościoła wczesnochrześcijańskiego (zob.
Pięćdziesiątnica
). Celem chrztu Duchem Świętym jest wzmocnienie i udzielenie darów duchowych, czyli charyzmatów nowonarodzonym chrześcijanom. Owocem tego doświadczenia jest przemienione życie i obecność nadnaturalnych znaków, w tym
mówienia nieznanymi językami
. Kościół Zielonoświątkowy uznaje i praktykuje charyzmaty w postaci prorokowania, uzdrawiania chorych, wypędzania demonów, czy glosolalii.
Ustanowienia
Kościół Zielonoświątkowy w RP, podobnie jak inne Kościoły protestanckie, praktykuje dwa ustanowienia:
chrzest
oraz
Wieczerzę Pańską
. Wraz z innymi wspólnotami ewangelicznymi, postrzega je jako ustanowione przez Jezusa Chrystusa obrzędy, które mają wymiar symboliczny. Odrzuca się pogląd, jakoby za pośrednictwem ustanowień przekazywana była zbawiająca łaska Boża. Powołując się na Biblię oraz protestancką zasadę sola fide, Kościół Zielonoświątkowy postrzega osobistą wiarę jako jedyny element przez który grzesznik otrzymuje odrodzenie i przebaczenie grzechów. Chrztu wodnego udziela się wyłącznie osobom w wieku świadomym, które doświadczyły nowonarodzenia i osobiście wyznały swą wiarę w Jezusa Chrystusa. Praktykuje się wyłącznie chrzest przez całkowite zanurzenie w wodzie. Przed zanurzeniem
pastor
wypowiada formułę: Na podstawie twojego wyznania wiary i pragnienia chrztu, chrzczę ciebie w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Obrzędu można dokonywać zarówno w
baptysteriach
, jak również naturalnych zbiornikach. Wieczerza Pańska postrzegana jest jako obrzęd upamiętniający śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu. Odrzuca się pogląd, jakoby ustanowienie to było powtórzeniem bądź uobecnieniem ofiary Chrystusa. Kościół Zielonoświątkowy naucza, że ofiara krzyżowa została zakończona, zaś celem Wieczerzy Pańskiej jest jej wspominanie oraz budowanie wspólnoty wśród wierzących. Komunię świętą praktykuje się zgodnie z
Nowym Testamentem
pod obiema postaciami. Wszyscy wierni przyjmują zarówno symbol ciała (chleb), jak i krwi (wino). W wielu zborach, ze względów higienicznych, korzysta się ze specjalnych tac z oddzielnymi dla każdego kieliszkami z winem. Kościół Zielonoświątkowy w RP uznaje duchową obecność Chrystusa w Wieczerzy Pańskiej.
Uzdrowienie chorych
Wiara w aktualność dary Ducha Świętego, żywą obecność Boga w Kościele i życiu wierzących przejawia się także w uzdrowieniu chorych. Kościół Zielonoświątkowy, jakkolwiek wierzy, iż przemienienie ciał będzie towarzyszyć dopiero zmartwychwstaniu, podkreśla, iż łaska uzdrowienia dostępna jest dla każdego, kto zawierzy Bogu poprzez modlitwę. W Kościele przyjmuje się także aktualność nadnaturalnych darów uzdrawiania. Nie kwestionuje się osiągnięć medycyny. Praktykuje się także, zgodnie z
Listem Jakuba
pomazanie chorych olejkiem ku uzdrowieniu przez
starszych zboru
.
Kościół
Kościół Zielonoświątkowy w RP uważa, iż Kościół założony przez Jezusa Chrystusa nie jest korporacją czy instytucją, ale duchową wspólnotą wszystkich nowonarodzonych chrześcijan, niezależnie od ich wyznania. Odrzuca zatem pogląd, jakoby był jedynym właściwym kościołem. Utrzymuje pełną komunię z innymi ewangelikalnymi społecznościami. Kościół niewidzialny uznawany jest za powszechny i uniwersalny, czyli obejmujący wszystkich usprawiedliwionych, zarówno żywych jak i umarłych. Jezus Chrystus uważany jest za jedyną głowę Kościoła chrześcijańskiego, a Duch Święty – za jedynego namiestnika. Podobnie, jak pozostałe Kościoły protestanckie, zielonoświątkowcy odrzucają zwierzchnictwo
papieża
nad Kościołem, a także przypisywanie jakiemukolwiek człowiekowi nieomylności. Kościół widzialny przejawia się w społeczności lokalnej, czyli
zborze
. Dla jego budowy ustanowione zostały właściwe służby, np. starsi zborów, pastorzy, diakoni, ewangeliści, nauczyciele etc.
Małżeństwo
Małżeństwo uznaje się za ustanowiony przy stworzeniu człowieka związek, który łączy jedną kobietę i jednego mężczyznę. Kościół Zielonoświątkowy w RP nie uznaje
małżeństw jednopłciowych
oraz
bigamicznych
. Nie akceptuje zawierania małżeństwa między osobami blisko spokrewnionymi. Nie postrzega również małżeństwa w kategoriach sakramentu, choć uznaje je, zgodnie z Biblią, za związek święty. Celem małżeństwa jest nie tylko prokreacja, ale również wspólnota i wzajemna pomoc.
Eschatologia
Kościół Zielonoświątkowy uznaje
powtórne przyjście Chrystusa
za zwieńczenie nadziei chrześcijańskiej oraz moment zmartwychwstania. Przyjmuje się naukę o przyjściu Pana na obłoki w celu pochwycenia (porwania) Kościoła, o osobistym widzialnym przyjściu w chwale oraz o ustanowieniu
Tysiącletniego Królestwa
. Kościół Zielonoświątkowy wyznaje dwa zmartwychwstania: pierwsze – zbawionych do życia wiecznego oraz drugie – niesprawiedliwych na wieczne potępienie. Sąd Boży i wyrok potępienia obejmie wszystkich upadłych aniołów oraz niepokutujących grzeszników. Wieczną nagrodą zbawionych będą nowe niebiosa i nowa ziemia, zaś karą niesprawiedliwych – jezioro ogniste.
Nauczanie społeczne i etyczne
Kościół Zielonoświątkowy w RP, utożsamiając się z klasycznym ruchem zielonoświątkowym i czerpiąc z tradycji wiary ruchu uświęceniowego, duży nacisk kładzie na prowadzenie przez chrześcijan świętego, zgodnego z wyznawanymi wartościami życia. Nie akceptuje praktykowania
homoseksualizmu
; nie dopuszcza
aborcji
,
eutanazji
oraz manipulacji genetycznych. W umiarkowanym stopniu akceptuje powtórne małżeństwa (zasadniczo na zasadzie wyjątków, które dopuszcza Biblia – tzw. klauzula mateuszowa oraz dwie klauzule pawłowe[6]; poszczególni duchowni/lokalne zbory mogą prezentować w temacie odmienne od siebie stanowiska). Kościół Zielonoświątkowy w RP dopuszcza stosowanie
antykoncepcji
; nie zgadza się natomiast na niszczenie zapłodnionej komórki jajowej oraz stosowanie środków wczesnoporonnych. Kościół nie akceptuje nadużywania
alkoholu
, stosowania
tytoniu
, narkotyków; postuluje prowadzenie uświęconego życia pozbawionego nałogów i nieczystych zwyczajów.
Nabożeństwa
Nabożeństwa Kościoła Zielonoświątkowego w RP otwarte są dla wszystkich ludzi. Kościół nie sprawuje
mszy świętych
, uważając ofiarę Chrystusa za zakończoną. Podczas Wieczerzy Pańskiej (nabożeństwa komunijnego) ofiara jest jedynie wspominana, co należy jednak odróżnić od jej powtarzania, czy uobecniania. Nabożeństwa zielonoświątkowe, podobnie jak innych Kościołów ewangelikalnych, cechuje prostota i brak form
liturgicznych
. Nabożeństwa mają być wyrazem szczerego, osobistego uwielbienia Boga oraz wspólnoty zboru. Na nabożeństwo składa się śpiewanie pieśni,
modlitwy
, czytanie
psalmów
, składanie świadectw przez wiernych odnośnie działania Boga w ich życiu, a także kazanie, czyli zwiastowanie Słowa Bożego. Częstotliwość sprawowania Wieczerzy Pańskiej jest różna w poszczególnych zborach. Najczęściej obchodzona jest raz na miesiąc podczas niedzielnego nabożeństwa głównego. Oprócz nabożeństw niedzielnych trwających około dwóch godzin, wiele zborów spotyka się w mniejszych grupach, aby studiować Pismo Święte. Zbory organizują również nabożeństwa modlitewne oraz młodzieżowe.
Pierwszą częścią niedzielnego nabożeństwa głównego jest
uwielbienie
. Prowadzone jest zazwyczaj przez
liderów uwielbienia
, a jego głównym celem jest spontaniczne, osobiste oddawanie Bogu chwały i wyrażenie dziękczynienia. Podczas uwielbienia zespół uwielbieniowy śpiewa wraz ze zgromadzeniem pieśni, które przeplatane są modlitwami. Pieśniom towarzyszy akompaniament różnych instrumentów muzycznych, np.
fortepianu
,
perkusji
,
gitary akustycznej
czy
elektrycznej
. W Kościele Zielonoświątkowym, podobnie jak w innych społecznościach charyzmatycznych, podczas uwielbienia modlą się jednocześnie na głos wszyscy członkowie zboru, bądź własnymi słowami, bądź tzw. językami (glosolalia). Charakterystyczną cechą uwielbienia jest spontaniczność w wyrażaniu Bogu chwały m.in. przez wznoszenie rąk, klaskanie, taniec, okrzyki na chwałę Bożą, głośne modlitwy, drżenie pod wpływem Ducha Świętego oraz inne przeżycia charyzmatyczne. Na nabożeństwach dochodzi do manifestacji darów Ducha Świętego (charyzmatów) w postaci prorokowania, mówienia nieznanymi językami, wypędzania demonów oraz uzdrawiania chorych. Często spotykaną praktyką jest również
wkładanie rąk
. Zielonoświątkowcy swój styl nabożeństwa opierają na nowotestamentowych relacjach o żywej manifestacji Boga w Kościele wczesnochrześcijańskim od czasu Pięćdziesiątnicy, obecności cudów i pełnego poświęcenia się wierzących Bogu. Członkowie zboru często składają świadectwa przed zgromadzeniem o własnych przeżyciach z Jezusem Chrystusem. Drugą część nabożeństwa stanowi kazanie, które podobnie jak w innych Kościołach protestanckich, wygłaszane jest w oparciu o Pismo Święte. Wierni zazwyczaj śledzą omawiane fragmenty we własnych egzemplarzach Biblii.
Duchowni
W Kościele Zielonoświątkowym w RP, podobnie jak w innych wyznaniach protestanckich, obowiązuje zasada powszechnego kapłaństwa wszystkich wierzących. Dlatego też duchowny nie jest pośrednikiem,
kapłanem
, ani przedstawicielem Kościoła wobec Boga, ale urzędem i powołaniem do sprawowania służby Bożej, pełnienia obowiązków
duszpasterskich
, w tym przede wszystkim
kaznodziejstwa
.
Duchownymi Kościoła Zielonoświątkowego są: diakoni oraz prezbiterzy (pastorzy). Powoływani są oni przez Naczelną Radę Kościoła na wniosek prezbitera okręgowego. Ich zadaniem statutowym jest realizowanie celów i kierunków działalności wyznaczonych przez Biblię i Synod Kościoła. Do specyfiki posługi diakona i pastora należą[7]:
-
diakoni
– duchowni upoważnieni do wykonywania wszystkich czynności kościelnych, choć nie do pełnienia wszystkich funkcji w Kościele. Zgodnie z Prawem Wewnętrznym Kościoła, diakonem może zostać osoba odpowiadająca kwalifikacjom Pisma Świętego. Okres próbny kandydata do diakonatu trwa przynajmniej jeden rok. Ordynacja może nastąpić po tym okresie po uzyskaniu pozytywnej opinii rady starszych oraz zdaniu egzaminu kościelnego.
-
prezbiterzy
(
pastorzy
) – duchowni upoważnieni zarówno do wykonywania wszystkich czynności kościelnych, jak i pełnienia wszystkich funkcji w Kościele. Zgodnie z Prawem Wewnętrznym Kościoła, prezbiterem może zostać mężczyzna, który ukończył 30 rok życia i ma przynajmniej 7-letni staż w diakonacie. Powołanie na stanowisko prezbitera (pastora) odbywa się na wniosek prezbitera okręgowego po przeprowadzeniu rozmowy kwalifikacyjnej Prezydium Naczelnej Rady Kościoła z kandydatem.
Duchownych zielonoświątkowych nie obowiązuje
celibat
. Na stanowiskach kościelnych cenzus wieku duchownych wynosi 70 lat.
Diakonise
Diakonisą jest kobieta powołana do służby przez Kościół Zielonoświątkowy w RP. Diakonisę powołuje Naczelna Rada Kościoła na wniosek pastora zaopiniowany przez prezbitera okręgowego. Diakonise mają prawo do ubezpieczenia społecznego.
Ustrój, organizacja i struktura
Okręgi Kościoła Zielonoświątkowego w RP
Ustrój Kościoła Zielonoświątkowego w RP ma charakter
kongregacjonalno
-
synodalny
.
Zbór
, czyli wspólnota lokalna stanowi podstawową jednostkę administracyjną Kościoła, której przewodzi
pastor
oraz
rada starszych
. Do duchownych Kościoła Zielonoświątkowego zalicza się: pastorów,
ewangelistów
,
kaznodziejów
, nauczycieli Słowa Bożego, kierowników agend kościelnych,
prezbiterów
okręgowych oraz prezbitera naczelnego, czyli
biskupa
. Kościół podzielony jest na okręgi, którym przewodniczą prezbiterzy okręgowi. Synod Kościoła Zielonoświątkowego zwoływany jest raz na cztery lata. Wybiera on prezbitera naczelnego oraz członków Prezydium Rady Naczelnej.
Okręgi Kościoła
Obecnie, Kościół Zielonoświątkowy w RP liczy siedem okręgów[8]:
Działalność
Oprócz sprawowania
posługi duszpasterskiej
nad wiernymi, Kościół Zielonoświątkowy zaangażowany jest w działalność społeczną oraz
oświatową
, posiadając szereg własnych agnend, organizacji i ośrodków:
Duszpasterstwa
- Duszpasterstwo Akademickie „Petra” – dyrektor: Szymon Kruba
- Duszpasterstwo Młodzieży Kościoła Zielonoświątkowego w RP – diakon Arkadiusz Rachwalski
- Duszpasterstwo Seniorów Kościoła Zielonoświątkowego w RP – prezbiter M. Dawid Kulinicz
- Royal Rangers – Chrześcijańskie Harcerstwo – dyrektor: Jan Zając
- Służba Katechetyczna Kościoła Zielonoświątkowego w RP – diakonisa Elżbieta Bednarz
Misje
- Akcja Humanitarna „Życie” – prezbiter Marian Suski
Akcja Humanitarna "Życie" oddział w Inowrocławiu
[1]
- Chrześcijańska Misja Kobiet – diakonisa Tatiana Hydzik
- Krajowa Słuzba Kobiet – diakonisa Joanna Kmiecik
- Chrześcijańska Misja Pomocy Ludziom Uzależnionym „Nowa Nadzieja” – prezbiter Piotr Karaś
- Chrześcijańska Misja Społeczna – diakonisa Renata Pruszkowska
- Chrześcijańska Misja Społeczna „Nowe Przymierze”
[2]
" – pastor Zbigniew Urbaniak
- Misja "Generacja t.
[3]
" - Tomasz Wróblewski
- Euromission Polska – Michał Siczek
- Misja „Bramy Nieba i Płomienie Piekła” – Paweł Nowakowski
- Misja „Chrześcijańska Rodzina” – Grzegorz Gruszczyński
- Misja Krajowa Kościoła Zielonoświątkowego w RP – prezbiter Mariusz Muszczyński
- Misja Więzienna Kościoła Zielonoświątkowego w RP – prezbiter Piotr Wisełka
- Misja Zagraniczna Kościoła Zielonoświątkowego w RP – diakon Arkadiusz Delik
- Służba „Szalom” Opole – diakon Andrzej Sczyrba
Uczelnie
Wydawnictwa
Ośrodki rekolekcyjne
- Dom Rekolekcyjny „Betel” – prezbiter Zygmunt Majewski
- Dom Rekolekcyjny „Betezda” – prezbiter Piotr Nowak
- Kościelny Ośrodek Rekolekcyjny „Patmos” – Andrzej Pelowski
Ośrodki resocjalizacyjne
- Chrześcijański Ośrodek dla Osób Uzależnionych – diakonisa Oksana Wasilewska
- Chrześcijański Ośrodek dla Osób Uzależnionych „Teen Challenge” w Broczynie – prezbiter Zbigniew Urbaniak
- Chrześcijański Ośrodek dla Osób Uzależnionych „Teen Challenge” w Łękinii – Waldemar Winter
Linki zewnętrzne
Zobacz też
Bibliografia
- Dr Edward Czajko, Historia Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce
- Dr Edward Czajko, Nasza wiara
- Komentarz do Wyznania Wiary Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce
Przypisy